ADORRO SPOTIFY

Grandísimo invento rapaces, este Spotify. Este pogramiña consiste nunha lista INMENSA de cancións, albumes e artistas. Os temas pódense escoitar en calidade alta e cunha rapidez caralluda. Eso si, nada de descargas, que para iso xa están outras aplicacións. Me dixo un paxariño que o pograma é legal, que as discográficas adoptan a táctica de "si non podes co enemigo...", mais non sei se crelo.

Todo o universo musical non está, claro. Eles din que suben unhas 10000 cancións ó día, pero non estará nunca todo, é imposible. Pero hai artistas que teñen discografías completas, ó alcance dun clic. Outros (Led Zeppelin, Beatles, Metallica, Pink Floyd,etc) non están por desexo deles ou da discográfica(máis ben). Se pos "let it be" sairante 300 versións mais non a orixinal.

Como punto fraco do choio, sinalar que a radio que posee a aplicación para escoitar música por estilos ou aleatoriamente é algo así coma uns pementos recheos de estrume. Non vale para nada, e iso era moi bo en LastFM, mais ninguén é perfecto. Tamén sinalar que a música non se pode descargar, pero tampouco SUBIR. Non podes mandarlles a maqueta do teu grupo xenerosamente para que apareza aló. Unha peniña.

Haberá que ver canto dura este pograma sen ser de pago, como pasou con LastFM. De momento cada 6-7 cancións sae un anuncio duns 20 segundos. Isto é perfectamente asumible, a ver se non cambia. Darse de alta en Spotify Premium costa uns 9,95 ó mes, e supoño que aí non haberá publicidade e incluso moitas máis cancións. mais co que hai gratis para min é suficiente.

Xa sabedes, spotify xa!! Para instalalo buscade en Internet os enlaces precisos. Hai veces que é necesaria a invitación doutro membro para darse de alta. Para iso aquí me tedes. Con mandarme o voso correo poderei dar de alta a 9 personas máis. Dádevos presa, que se esgotan ( clamando no deserto, clamando no deserto).

SICKO

Opinión Personal: 2,5/10

AVISO: CONTÉN SPROLERS,ou algo así

Moi mala, realmente. O señor da barriga e a gorriña debe pensar que só con poñer a parir o seu país vai a sacar boa caixa e críticas sen facer unha boa peli. Non vin Roger and me pero falan ben. Bowling for Columbine é unha obra mestra (8/10), Farenheit 9/11 non estaba mal(5,5/10), e tiña bos momentos como cando Moore pide os congresistas que inscriban ós seus fillos no exército.

Pero é que a esta non hai por onde collela: torticeira(iso é galego?), aburrida por momentos, esaxerada ata o máis non poder nas "excelentes" condicións dos sistemas sanitarios europeos e cubano, e ULTRAMANIQUEA. Partindo dunha excelente idea, coller ós rexeitados dos seguros norteamericanos e levalos a Cuba, o director non a leva a bo porto xa que se perde na súa "critica"? vendo só a trabe no propio ollo, e non as numerosas palliñas nos alleos. Traballo de investigación cero, ou demasiado condicionado.

Hai bos momentos, claro, e me quedo ca emoción da señora que compra por menos de 100 veces o que lle costa en USA un medicamento en Cuba. O momento no que Moore e os seus acompañantes lle berran ó Campo de Concentración de Guantánamo non está falto de gracia e retranca, pero se pasa de esaxerado.

Agardo a súa próxima peli, mais despois de esta caida progresiva na calidade dos seus documentales, non creo que nos sorprenda nin que triunfe.

Viva o sistema da Seguridade Social Europeo, e non as élites medico-farmacéuticas norteamericanas. Que o cortés non quita o bailado. Boas tardes,meus.

O BERRO DA TRIBU

Iniesta non é galego.

Valdés non é artista.

Messi non sacou ningún disco.

Guardiola non é actor de cine.

Eu non son do Barça.

Ningún deles debería estar aquí.

Mais onte integreime na tribu, e participei do rito. E agrádame o fútbol, o opio do pobo. E inda que non son do Barça, nunca berrei un gol coma o de onte. Foi sinxelamente, PERFECTO.

E vaia golazo o do Chelsea,mete medo.

FANTAZIO- The Sweet Little Mother Fuckin`Show

Opinión Personal 8/10

Xa que os meus amigos me din que non comento máis que discos folkis(haberíase que preguntar cantos discos folkis levo ata a data), comentarei este disco dun grupo francés que nisuputamadre coñece. A estes señores vinos en directo en París nun festival onde participaban The Offspring, Amadou et Marian, Asian dub Foundation, Emir Kusturika e outros, e averdade é que foi o mellor directo. Música pseudoexperimental poderiamoslle chamar, mais non admite etiquetas. Cando agardaba só co meu vasiño de plástico mediado de cervexa vin achegarse ó escenario un nacho cun Contrabaixo golpeado por todos lados. Comezamos ben,pensei. O resto da banda eran trompeta, trombón, guitarriña esa dos peruanos, batería e nada mais. Perfecto,algo orixinal, seguín a pensar. Non sebía o que me agardaba.

Cando o Nacho (un tal Fantazio ou fantassio ou Elefantazio según as gües que se consulten) comezou a cantar vin o porqué dos golpes do tremendo instrumento. Mentres tocaba o contrabaixo dáballe patadas facendo percusión e cantaba ó mesmo tempo cun falsete moi bo, e ademáis cantaba en francés, castelán, inglés, italiano e outros máis. Un fenómeno, vamos. Ademais durante o concerto o afortunado público disfrutou dos máis variados trebellos musicais imaxinados e distorsionados. Puá, meus. E para máis a música e os discursos do Nacho molaban moito.

Comprei o seu disco en Bruselas (que cosmopolita eres,Ernesto,te queremos) case un ano despois xa que no momento do concerto inda non estaba editado. A verdade é que é un disco moi recomendable, pero pérdese a maxia do directo, e o deseño é moi aceptable. Disco moi tranqui, con temas moi mascadiños a pesar da súa apariencia post-punki en moitos deles. Se o queredes está no Spotify ou en calquer P2P. Ou mo pedides a min, botadelle morro, que carallo.

Agardo a que se pasen por Barcelona. De momento nada de nada. A ver se hai sorte.

Coidádevos!!

OS PAPAQUEIXOS - A Lóxica Aplastante do Comité de Propaganda

Opinión Personal: 8,5/10

Creo que ultimamente estou perdendo a chispa escribindo. A verdade é que cando criticas un traballo recén saido no forno, e para máis de xente que coñeces ou que viches algunha vez, poste seriote e non das pé ás chanzas.

Aproveito que son as 0:00, a hora dos frikis, que a noite é xove e que teño posto o "Arroutada Pangalaica" dos Diplomáticos para falar con irreverencia e respeto do grupo que nos atinxe. Total, están mortos e enterrados e nindiós le este bló, que xa se nota nos comentarios.

Debo confesar que coñecía os temas míticos dos Papaqueixos,a saber, "Teknotraficante: farlopo ma non troppo" e "Matías o Morcego", e algún máis me sonaba. Mais é agora 3479 días despois da estrea deste disco que caeu nas miñas redes, ou máis ben nas do meu jardiks.

E toda unha sorpresa, meus. Non era eu consciente do folkis que eran este grupazo mentras vivían. E eu, que teño un pasado, vexo que non había que investigar algunhas cousas, que xa estaban todas creadas, editadas, masticadas e dixeridas. Como din que dixo don Antares Brigtons, famoso semiótico e filatélico: "Neste mundo só estou seguro de dúas cousas, do selo de 5 centavos e da estupidez humana, e ando a non crer moito no primeiro ultimamente". Mea culpa,hai que ler, escoitar e falar máis.

Se tivera que dicir que non me gusta deste disco, tería que pensalo moito, xa que contén as doses xustas de retranca,bo humor,música bonita,cañabrava a todo filispín,instrumentais, letras profundas (excelente letra inglesa en "Mai iöb is güeitin faragüei"),robots asasinos,xelados de fresa e porno barato que lle esixo a un disco. Se queredes criticar algo,para iso están os comentarios, preas (nótase moito que me sinto só na inmensidade da rede, xa o sei).

Como este grupo se fragmentou en moitos anacos, non se nos permitiu seguir desfrutando del. Mais o panorama galego (e o resto) están cheos de discos únicos e non por iso nos anoxamos. Daquelas,rapaciños, sacar un disco non era tan barato coma agora, e non había Internet. Si, era posible vivir sen Internet, inda que bastante mal, todo sexa de paso.

Non sei que facedes lendo estas parvadas e non buscando este disco de donde o teñan, xa tardades, meus. Licores e bicos para tod@s!!!

SOM DO GALPOM - Em Terra de Ninguén

Opinion Personal 6,5/10

Os Som do Galpom sacan novo disco coma flamantes novos gañadores da 2ª edición do Nsaio. A verdade é que nada hai que dicir do deseño(só vin a portada,mais mola), grabación e temas escollidos. Os rapaces da Moniña, Santiago seguen coa súa orixinal proposta de hipehope funk ragga style, mais a mellora na interpretación é evidente. Ademais a xira de presentación é extensa e variada (Portugal, Catalunya, Valencia). Longa vida a Som do Galpom!

O punto forte do grupo son as letras, sen dúbida. Moitas son sobresaintes, xa que non se quedan nos temas "Que mala é a sociedade, eu fumo porros e toco música", que tamén deso hai mais non só iso. E agradécese. Temas coma a grandiosa "Na Cama", xa un clásico do grupo ou "Amigos ou Colegas?" no que as letras agradan e sorprenden.

O punto débil do grupo (e daí a miña nota), polo menos nas tres escoitas que levo, é a música. A base musical é moi orixinal, e os integrantes do grupo melloraron moito na interpretación. Sobre todo pola parte que me toca, creo que non hai case nada que ver có violín de antes e o de agora (grande, Brais). Agora ben, unha cousa é que teñamos unha base musical guapa e orixinal, e outra é facelo de maneira monocorde, con temas que case non se diferencian entre eles se lles quitamos as letras. Dacordo, neste xénero o que priman son as letras, mais algo de variación na base(e non só nos arranxos) sería de agradecer.

Un disco bo, mais cos medios dos que parece que se dispoñía, aproveitar ben o tiro e meter algo máis de orixinalidade tería sido de agradecer. Larga vida a som do Galpom, e a rebentar tódolos garitos!!

GALEGOZ - Viñeron da Galiza Interior

Opinión Personal 8,5/10

Fai uns aniños cando se comezou a falar dos Galegoz, todos nos estrañamos de que nunha escena tan pequena e provinciana como a galega un grupo entrara con tanto poder mediático. Vale, había uns cantos coñecidos no grupo, pero , ¿tanto?.

Vinos por vez primeira no festival de Chandrexa, onde compartimos escenario, e a miña impresión foi boa, inda que me parecía que o grupo non acababa de enganchar o público co seu estilo (Aranhoto Disco Style - Bacalao en barallete, vamos). Nun concerto non acabas de entender ben as letras, que son o plato forte do grupo, e a música desconcertou á xente.

Agora, tres directos despois e tres discos tamén, hai que dicir que Galegoz se confirma coma un dos grupos máis interesantes do panorama galaico, mais segue tendo un problema de falta de tirón nesta Galiza de "Gaitas e Vieiras"(Projecto Mourente dixit). Facendo unha introducción, hei de dicir que o seu primeiro album "Galician Chimpanzee"non o teño, e escoitei cancións soltas, mais non como para opinar. O que escoitei non está nada nada mal. "Revolution Dance" é a confirmación de que o grupo iba en serio, e o seu disco-friki-agro estilo colle pulo mezclado con pachanga, funk, ji-jó e outras vainas. O disco é moi bo, e eu só lle topo dous defectos:

- Idioma: non teño NADA en contra de que se use galego normativo, de mínimos, lusista e outras recetas mentres se faga en galego. O que non se debe facer é escribir en lusista e cantar en normativo. Teta e sopa non collen na boca.

- "Shinobi" e "Señor Naranja",de onde sairon eses temas? Son do coleguita de Madrid (máis coñecido coma o Eminem dos Galegoz) e había que metelos a collós?. Estes temas destrúen a unidade do disco, son un engadido innecesario. E iso que "Shinobi" é un tema caralludo, non así o outro, egocentrismo hiphopero chulimen, puaj!

Despois disto, chega "Viñeron da Galiza Interior" onde a mala hostia do grupo expándese con forza extrema, non sei se multiplicada pola situación política actual ou non, mais encántame. O estilo e grabación son perfectos. Evidentemente hai temas que me gustan máis que outros, pero todos andan polo notable alto - sobresainte. É evidente que Galegoz Progresa Adecuadamente ++, e só me produce pena que grupos coma este non teñan o éxito que merecen por méritos propios. Será que o grupo vai máis cunha pseudo-élite(xa estamos) progre-desencantada-frikicultureta que co que atopamos habitualmente nos concertos, xente máis interesada en bailar sen prestar atención ó que se di mecidos polo kalimocho e outras vainas (sintoo, mais creo que é así).

De tódolos xeitos, destacaría dous defectos deste traballo:

- É demasiado curto: queriamos máis,máis, máis

- Tal vez sexa o derradeiro disco da banda: NNNNOOOOOOOOOOOONNNN

En fin, que nos quiten lo bailado. Se queredes saber máis desta xente aquí tedes uns enlaces:

Descargar "Viñeron da Galiza Interior" : http://aregueifanetlabel.blogspot.com/2009/04/galegoz-vineron-da-galicia-interior.html

Descargar os dous discos de "Le Glamour Grotesque", moi recomendable se che gustan os Galegoz:

http://aregueifanetlabel.blogspot.com/2006/12/le-glamour-grotesque-dangerous-club.html

http://aregueifanetlabel.blogspot.com/2006/06/le-glamour-grotesque-vinte-e-cinco-2006.html

Os outros discos da banda están en Spotify, así que xa sabedes...